Bericht van de Rembrandtkade.
Ik heb zojuist twee keer vijf stapjes gemaakt tussen de leggers van een brug.
Met prothese.
Bijna gehuild.

Dit bericht komt tot u vanuit revalidatiecentrum De Hoogstraat. Ik ben in afwachting van een zwaar half uur fysiotherapie. De taxibus was vlot, om de noord (Zuilense Rng)
Nu weet ik niet meer.
Dahag.

In dit gebouw, het stadskantoor aan het Jaarbeursplein,
dat aan de buitenkant zien ontworpen is door een dronken architect en gebouwd door een zuinige, frauduleuze aannemer, al is dat een tautologie, en dat een schitterend interieur heeft, volgens de foto's, want ik kan het niet zelf controleren...
Waar was ik?
O ja, in dit gebouw zetelt de BghU, de Belastingsamenwerking van de gemeente Utrecht en het hoogheemraadschap.
Dit orgaan int de lagere belastingen en heffingen. Reinigingsrechten, afvalstoffenheffing, drogevoetenbelasting.
Die betaal ik automatisch in tien maandelijkse termijnen. Geen omkijken naar.
Maar deze week ontving ik een dreigbrief. Dat ze niet konden incasseren. Wegens gebrek aan saldo, al staat dat er niet bij.
Maar ik krijg nog één kans.
Binnen 14 dagen moet ik € 0,00 betalen, anders dreigt er wat.

Dus heb ik maar even gebeld. Hoe ik € 0,00 moet overmaken. Want hier hielp mijn hbs-A-opleiding niet.
De mevrouw aan de andere kant moest lachen. Toen lachte ik ook maar.
Ze ging het even nakijken. Nee, het was een vergissing.
'Krijg ik dan misschien nog wat van jullie terug?' vroeg ik voor alle zekerheid. Nee, ook niet.

Bij echte zwendelaars, zoals Privilege/Pretium, heb ik nog kunnen dreigen met de motorclub en een vordering wegens gederfde levensvreugde, die ik nog niet geïnd heb, overigens, maar hier heb ik samen met die mevrouw gelachen.
Gemiste kans.