Ben ik er toch weer ingetsjuind. Ver voor Herman Kuiphof deze cryptische woorden sprak, op 7 juli 1974 (het was pas de eerste keer dat 'wij' in die situatie verkeerden), adviseerde mijn vader mij om patatbakker te worden. ‘Een kwartje voor een aardappel,’ zei hij. ‘Dat is makkelijk verdiend.’ Ik heb dat niet gedaan. Ik vond het te veel stinken. Inmiddels stink ik wel degelijk, maar nu naar oude pis. De smaak van patat vond ik wel goddelijk.
Inmiddels is dat er wel een beetje vanaf, al vind ik chips ook overheerlijk. Dat eerste zakje Smith crisps, met dat blauwe zakje zout onderin!
Ik koop zeker vijf keer per jaar een zakje chips. De Pringles heb ik afgezworen. Te duur, en gemaakt van aardappelpulp. Vroeger ook als patat te koop op de Wadden-Eilanden.
Ik koop af een toe een zakje ‘groene’ chips, uit de Hoeksche Waard.

Maar net ben ik gezwicht voor een builtje Kettle chips, in de aanbieding. Van/voor. € 2,09/€ 1,49. Voor 150 gram.
Dat is in florijnen 4,60/3,30. Dat is per kilo € 10, of 22 gulden. Voor aardappels.