Misschien moet er maar een rubriekje komen: Hersenschimmen in de dop.Ik was gistermiddag even gaan liggen. En zoals zo vaak in zo'n situatie droomde ik.
Ik was in een huis dat sterk leek op mijn huis op de Heksenwal in Zaltbommel na de reatauratie ervan.
Ik bracht iets naar achteren en toen ik terugliep bleek het toch een ander huis te zijn. Ineens kwam een grote zwarte hond op me afgelopen. Hij leek op de hond van Luud & Ruud, maar was het niet. Ik schrok me een ongeluk. En toen kwam er een vrouw uit het voorhuis naar het plaatsje waar ik stond. Ze leek op Luud, maar ze was het niet. Ik was zeer in verwarring.
Ineens zei een jongen, een onbekende vriend van Thijs, maar dan tien jaar geleden, dat hij naar huis ging. Ik bracht hem naar de voordeur.
Hij vroeg, volkomen onverwachts: 'Waar zijn de katten?'
Jezus, ja, de katten waren er niet.
Die had ik achtergelaten in het inmiddels lege huis van mijn zus. Door alle drukte had ik al dagen niet aan ze gedacht.
Ik schrok wakker. Ik werd verteerd door schuldgevoel. Hoe kon ik zo stom zijn om de katten te vergeten?
Ik wankelde naar de kamer. Ik moest snel iets doen: kijken of de katten nog in leven waren.
En pas daar werd het me heel langzaam duidelijk dat ik al vijfentwintig jaar geen katten meer heb.
Oudere wUmBlogs
| GELUKKIG HEBBEN WE MATTHIJS VAN NIEUWKERK NOG 13-03-2019 |
| LOPEN 11-12-2018 |
| LOCATIE 04-12-2018 |
| LACHEN MET EEN LAGERE OVERHEID 31-10-2018 |
| ONDERSTAANDE INFORMATIE MAG OP GEEN ENKELE MANIER - IK HERHAAL: OP GEEN ENKELE MANIER - VOORTIJDIG BEKEND WORDEN 30-10-2018 |
Recente reacties
vrijdag, 21-04-2017
Dus deze functie doet het nog wel! Verder is alles onbereikbaar geworden. Voor mij.
woensdag, 19-04-2017
Op het kruispunt LvM/Goudenregenstraat werd vroeger zo'n klapbord gebruikt. Ome agent was die paar maandagen dat ik met een cello op mijn rug dat kruispunt over moest (het schoolorkest bleek zelfs beneden mijn niveau, dus het bleef bij enkele maandagen) zo vriendelijk om alle verkeer stil te zetten
zodat ik veilig oversteken. Als hij klaar was met zijn werk, tilde hij het bord uit het putje en legde het tot de avondspits in een van de voortuintjes achter de rododendrons.
Heb je er wel eens over gedacht om weer eens een poes of twee in huis te nemen? Misschien best een leuk idee. Kunnen ze ervoor zorgen dat de vogels van je kersen en frambozen afblijven.
Dat doet me denken aan de tijd dat we voetbalden op een landje dat we het vierde H.B.S.(Houdt Braef Standt)-veldje noemden, naast Houtrust langs het Verversingskanaal (een open riool dat ook wel het Suezkanaal werd genoemd omdat even verderop de Suezkade langs het kanaal liep).
Het heette 'metsen' (matchen, dus): jongens zonder bal vroegen aan jongens met bal of ze wilden metsen. 'Partijtje tegen' werd het ook wel genoemd en in het Zuiderpark heette het 'fredie kesen', waarschijnlijk een verbastering van 'free game'.
Toen ik een keer een bal voor mijn verjaardag had gekregen, gingen we dus naar het vierde H.B.S.-veldje. Jongens vroegen of we wilden metsen en dat deden we.
Eén van de jongens van de tegenpartij bleek een uitgesproken lul, een zak, een vroege hufter.
'Jij mag niet meer meedoen,' voegde hij me toe na weer een mislukte actie van me.
'Okee,' zei ik, pakte mijn bal op en verliet het veldje. Die jongen was ook heel groot en hij zag er erg sterk uit.
Bal, website, het is allemaal hetzelfde.
Jaren later las ik in een sportinterview met een grofstoffelijke man: 'En dan had je van die lulletjes die er niks van konden, en als je dan zei dat ze moesten oprotten, pakten ze de bal op en gingen weg.'
Ja, lul, en je hebt er dus niks van geleerd.
Hè, lekker.
Symboliek, zegt u? Volgens mijn moeder viel ik er bijna uit, in een kwartiertje was het gepiept.
Maar ja, misschien wel omdat ik besloten had om met mijn hoofd vooruit de tunnel in te duiken.