- Maar jongen...
- Ja mam?
- Hoe moet dat dan verder?
- Wat, mam?
- Nou, als jij alle ziekenhuizen laat sluiten en mij wat overkomt... hoe moet dat dan?
- Ik laat heus niet alle ziekenhuizen sluiten, mam.
- Nou, daar lijkt het wel op in bepaalde streken. In die nieuwe polder, hoe heettie, is al niks meer.
- Flevoland, mam. En daar woont bijna niemand. Geen VVD-kiezers, in elk geval.
- Nou, ik ben er niks gerust op.
- Nee, mam. Dat heeft Hansje Hoogervorst indertijd keurig geregeld. En als beloning werd ie de baas van de Autoriteit Financiële Markten. Verdiende twee keer zoveel als Balkenende, gni-gni. En voordat het land die hele zwendel, pardonnez le mot, doorhad, hebben we 'm naar Engeland helpen ontsnappen. De laatste Soldaat van Oranje. Wat ben ik toch geestig.
- Want ik kan toch niet tussen het plebs liggen als me wat overkomt? En in een verpleeghuis met ordinaire mensen? Die dat afschuwelijke plat-Haags praten.
- Nee, mam. Dat zou ik mijn oude moedertje nooit aandoen, dat weet je wel.
Als je naar het ziekenhuis moet, ga je gewoon naar het Bronovo, hier om de hoek. Daar lopen de Van Amsbergjes ook, dus we zorgen er wel voor dat dát nooit failliet gaat. En als je verzorgd moet worden, ga je naar het Nebo, hier om de andere hoek. Allemaal in de buurt. En dat blijft. Het Benoordenhout is net de VVD. We zorgen goed voor elkaar.
- Nou, dat is een hele zorg minder. Maar zorg je ook wel goed voor jezelf?
- Maak je daar nou maar niet druk over, mam. Unilever staat bij me in het krijt, dus daar ga ik later, als ik groot ben, gewoon naartoe. Om bijvoorbeeld er in Indonesië voor te zorgen dat ze Sumatra en Borneo kunnen blijven platkappen om er hun broodnodige oliepalmplantages te kunnen neerzetten. Alles voor de economie, mam.
- Een hele geruststelling, jongen.